DAGSLUITING Eigenlijk geloof ik niets, en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals ik U.De către De podcast over de mooiste gedichten

VOOR EEN DAG VAN MORGEN Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen va…

VERDWENEN ESDOORN Hij stond al die jaren voor mijn raam en ik zag hoe hij steeds langer stond dood te gaan nu is hij weg – ik zie hem alleen nog voor me als ik aan hem denk als ik door de ruimte kijk boven de lege plek waar hij leefde hoe vanzelfsprekend is ook nu dit uitzichtDe către De podcast over de mooiste gedichten

STILSTAAN Vanmorgen horloge gepakt: staat stil. Kapot. Niks meer aan te doen. Op het balkon gezeten. Broodje kaas gegeten. Poes gestreeld. Geraniums water gegeven. Radio aangezet. Gewenst dat niet alleen mijn horloge maar ook deze dag stil zou blijven staan.De către De podcast over de mooiste gedichten

XIVAls kleine vogels nestelden je handen in de bonten mouwen van je mantel. Fladderden over de breede randen, Je vingers beurtelings vleugels of halzen, Je glanzende nagels roze snavels. Je wimpers waren kleine waaiers, Die je bezwerend neer kon slaan, Voor wat je te zeer zou hebben ontdaan, Of wat in je oogen kon ontstaan. Maar soms ontgingen hen …

PHOENIX Vlam in mij, laai weer op; hart in mij, heb geduld, verdubbel het vertrouwen - vogel in mij, laat zich opnieuw ontvouwen de vleugelen, de nu nog moede en grauwe; o, wiek nu op uit de verbrande takken en laat den moed en uwe vaart niet zakken; het nest is goed, maar het heelal is ruimer.De către De podcast over de mooiste gedichten

WIE wie heeft er wat tijd raadt dat ik vecht kent de monsters onder mijn bed hoort mijn stilte geeft me wat hoop weet van de wolk boven mijn hoofd wie kijkt naar me om zegt me gedag ziet het verdriet achter mijn lach stelt me in staat biedt vaste grond vraagt hoe het gaat en… hoe dat komtDe către De podcast over de mooiste gedichten

Wilhelmus van Nassouwe ben ik, van Duitsen bloed, den vaderland getrouwe blijf ik tot in den dood. Een Prinse van Oranje ben ik, vrij, onverveerd, den Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd. In Godes vrees te leven heb ik altijd betracht, daarom ben ik verdreven, om land, om luid gebracht. Maar God zal mij regeren als een goed instrument, dat ik …

SOMS MOET DAT Ik sta met mijn open mond vol geluk te wachten tot iemand het eruit pakt wil je het geluk uit mijn keel pakken zodat ik er niet langer over struikel tijdens het praten misschien zou je kunnen luisteren op de kruk bij mijn knie kunnen zitten zeggen dat je iets leuks gaat doen dit weekend dat je van alles van plan bent en vragen of ik d…

HERINNERING AAN HOLLAND Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan den einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een grootsch verband. de lucht hangt er la…

Je zoenen zijn zoeter dan zoeter dan honing en ik vind je mooier en liever, liever en aardiger nog dan de koning. We gaan samen liggen een eind hier vandaan we maken van takken van takken en blaadjes een vloer en een dak, dat was onze woning, of ik was het tuintje en jij was de tent daar gingen wij wonen en blijven en horen o rep je mijn liefje ik …

TIJD Ik droomde, dat ik langzaam leefde... langzamer dan de oudste steen. Het was verschrikkelijk: om mij heen schoot alles op, schokte of beefde, wat stil lijkt. 'k Zag de drang waarmee de bomen zich uit de aarde wrongen terwijl ze hees en hortend zongen; terwijl de jaargetijden vlogen verkleurende als regenbogen... Ik zag de tremor van de zee, zi…

DE MOEDER DE VROUW Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren. Een minuut of tien dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken, mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd - laat mij daar midden uit de oneindigheid een stem vernemen dat mijn oren kl…

GA NU MAAR LIGGEN LIEFSTE Ga nu maar liggen liefste in de tuin, de lege plekken in het hoge gras, ik heb altijd gewild dat ik dat was, een lege plek voor iemand, om te blijven.De către De podcast over de mooiste gedichten

RUIMTE we hebben tijd stotter maar zoveel je wilt ik wacht wel we hebben tijd jij bent van de ruimte ik ben van de afgrond ik vraag niet door jij vraagt niet verder want we weten we hebben tijd ik wil met je zien ik wil met je horen de sterren moeten niet zo ongeduldig zijn en het koor van de orka's kan beter nog wat repeteren al je kennis maakt je…

BINGO De kantinebeheerder dwong mij als voorlezer van de getallen van de bingo in het verzorgingshuis van mijn moeder op te treden. De getallen moest ik allemaal twee keer uitspreken: deze voorwaarde bleek een zwaarbevochten overwinning van het Vergeetkamp. Het Bijdepinkenkamp vond dan weer dat het allemaal wel wat vlugger mocht. Gaandeweg ontstond…

DE HEMEL Oma was een vrome moeder, geen begijn, maar wel devoot. In die geest bracht ze haar kinderen, al haar negen kinderen groot. Niet dat ze de kerkdeur plat liep, zeven dagen in de week, maar wel zat ze elke zondag mee te knikken bij de preek. Heel wat kaarsen heeft ze ontstoken, heeft gebeden en gevast, zette thuis kersverse bloemen naast Mar…

WIT HUIS hoeveel gewicht legt dit huis op de aarde hoe zwaar weegt het zonder mensen. de kamers hebben roepnamen van hen die er niet meer slapen. we groeven een gat en vanuit de kelder hoor je de zee. op welke afstand voel je een huis niet meer hoe groot is de ruimte eromheen.De către De podcast over de mooiste gedichten

ZEI ZE Zei ze hadden we nieuwe ontferming besteld wij, ze zouden die brengen, de nieuwe ontferming, op vrijdag. Zeggen ze vrijdag kan het op zaterdag. Zeggen we ja, maar dan wel in de morgen. Zeggen ze gaat niet, dat gaat niet, de morgen. Zegt mijn man goed, dan kom ik die zelf halen, zaterdag dan in de morgen, dat kan? Ja dat kan, zeggen ze. Komt …

Dood is een woord dat niet hoort, het is door en door doof en zo zwart als een gat in de taal en het vriest het vriest aan mij vast Kus mij dan, liefkoos mij los, dat ik leef, want ik leef pas waar je mijn dood hebt ontdooid.De către De podcast over de mooiste gedichten

SNEEUW Alsof het in jouw hoofd niet sneeuwt! Alsof ook bij jou de herinnering er niet als sneeuw uitziet, sneeuwend omlaag valt op alles, en alles vervormt. Een gedachte aan ons daalt over het vroeger zo zonnige landschap. Die tweemaal zachtglooiende heuvels, ginds, in de bocht, bij die palmen, dat zijn onze personen. Zij liggen daar goed op het st…

BALSPORT Omdat ik zoveel mogelijk boeken op mijn bed heb gelegd lig ik vanavond op de grond. Een zangeres zingt dat het niemand iets kan schelen of je wel of niet naar het feestje gaat. Ik vraag me af of het iemand uitmaakt wanneer ik mijn ontbijt koop: straks of morgenvroeg. Soms zou ik mijn leven in dienst van een balsport willen stellen. Op tijd…

DE DAPPERSTRAAT Natuur is voor tevredenen of legen. En dan: wat is natuur nog in dit land? Een stukje bos, ter grootte van een krant. Een heuvel met wat villaatjes ertegen. Geef mij de grauwe, stedelijke wegen, De in kaden vastgeklonken waterkant, De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand Door zolderramen, langs de lucht bewegen. Alles is veel …

UTRECHT REVISITED Waar waren de dagen van Bonifacius, dacht ik. De dagen dat hij in Dokkum een kopje kleiner gemaakt werd, vroeg de vriendin van de laatste jaren, het laatste in bed – nee, nee, de dagen van strafwerk en herfst, de doodstille morgens, kwart over acht, slenterend onder kastanjebomen, althans, zo staan ze in mijn herinnering, langs de…

EEN VOLK DAT VOOR TIRANNEN ZWICHT Allen, die hier tesamen zijn, de levenden, de doden, de handbreed, die ons scheidt, is klein, wij zijn tesamen ontboden voor het gericht ... Gedenk de liefste, die hier ligt, de broeder, vrind of vader, maar gun Uw ogen wijder zicht, aanzie het land en alle mens tegader, hoor dit bericht: Wij staan tesaam voor het …

BEN ALI LIBI Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van…

SLAAPLIEDJE Het schaap heeft slaap, de koe is moe, het varken doet zijn oogjes toe. Het paard kijkt over ’t prikkeldraad en denkt: Het is ontzettend laat. De kip zegt zacht Nog één keer: Tok. En ach, daar slaapt ze op haar stok. De boer kruipt ook het bed maar in, lekker dicht bij zijn boerin.De către De podcast over de mooiste gedichten

Ik sta voor de verte. Hij is groot,maar ook heel klein en nietszeggend.Het is nog maar één stap.Hij kijkt mij aan.Zijn glimmende, oogverblindende onverbiddelijkheid,zijn kille, stilzwijgende onbeduidendheid.'Nee!'Ik draai me om en hol zo snel als ik kan weg.Terug, terugAchtervolgt hij mij?'Zeg, mier, ben jij niet onlangs in de verte geweest?' 'Ach …

Aan het roer dien avond stond het hart en scheepte maan en bossen in zich in en zeilend over spiegeling van al wat het geleden had voer het met wind en schemering om boeg en tuig voorbij de laatste stad.De către De podcast over de mooiste gedichten

POËZIE IS KINDERSPEL over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan …

WEDERZIEN Nu je, onverwacht, gekomen bent, voel ik me weer een zwak man en hoe ik m'ook overtuigen wil dat je liegt, ik kan het niet, en weer is het mijn hart dat mij bedriegt. Je hebt een zakdoek, die naar Eau de Cologne russe ruikt; nu ben ik niet meer overtuigd, ik wankel weer en kan geen woorden vinden; ik ben zó'n arme boeteling en laat me gra…

OLIJFTAK Het is niet genoegdat je zegtik geloof.Er is een stroom van woordeneen vloed van gevoelenseen stortregen gedachten.Het is niet genoegdat je zegtik hoop.Er is een ruimmet hyena’s van haat,jakhalzen jaloezie;een voorondermet tijgers van begeerte,leeuwen van heerszucht.Het is niet genoegdat je zegtik heb lief.Waar is de flankvan het gebergte,…

EVEN Geluk is ineens, zaterdagmiddag in de trein naar Amsterdam, weten dat het niet voor jou is weggelegd. En daar hoe dan ook erg rustig van zijn. Goed, dat weten we dan, dat hoeft niet meer gezegd. Er vallen tenslotte nog andere dingen te beleven. We gaan naar Amsterdam kijken, en niet naar elkaar. En er is een voorzichtig-zijn met wat je even ma…

ONDER DE APPELBOOM Ik kwam thuis, het waseen uur of acht en zeldzaamzacht voor de tijd van het jaar,de tuinbank stond klaaronder de appelboom ik ging zitten en ik zatte kijken hoe de buurmanin zijn tuin nog aan het spittenwas, de nacht kwam uit de aardeeen blauwer wordend licht hingin de appelboom toen werd het langzaam weer te mooiom waar te zijn,…

LAATSTE GEDICHT Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf,nu het met mijn leven bijna is gedaan,de scheppingsdrift me ook wat is vergaanmet letterlijk de kanker in mijn lijf,en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan,ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel,maar ik praat liever tegen iemand aandan in de ruimte en zo is dit welde makkel…

DE WOLKEN Ik droeg nog kleine kleeren, en ik lagLang-uit met moeder in de warme hei,De wolken schoven boven ons voorbijEn moeder vroeg wat 'k in de wolken zag En ik riep: Scandinavië, en: eenden,Daar gaat een dame, schapen met een herder -De wond'ren werden woord en dreven verder,Maar 'k zag dat moeder met een glimlach weende. Toen kwam de tijd dat…

LAATSTE MAN Ik ben de laatste man tussen jouen de wereld. Alles moet ik stoppen voor het je kan raken. Auto's vol ellendelingen, brommers, fietskoeriers.Al die mensen met niets te verliezen. Fanatici. Stompzinnige onverschilligen. Volslagen onhoudbaar verdwaalde kogels, bacteriën en virussendie ik niet eens kan zien, fijnstof,elk mogelijk lijden d…

LOTGENOTEN Lotgenoten, Ons gaan is een komen Ons komen een gaan De zin van het leven is dat we vergaan De wereld van iedereen Niemand de baas Het heden is eeuwig Alles is waar God of Jehova Allah Jahweh De één is de ander De ander de één Ontsteekt uw geweten Kijkt om u heen Het lot dat we delen laat niemand alleen…

SONNET I en de dauw die toen we wakker werdenop het gras lagwas zo vol van licht,als scheuren in glasbijna ver-brijzeld, één aanrakingervandaan -je stak je hoofd uit de tent,deed je ogenmet moeiteopen, en ik vroeg me afof je zag wat ik zag,die scherven daar,verspreid over de grondDe către De podcast over de mooiste gedichten

BOSVOGELTJE Ik zocht je in wat in mij nog leeft,in alles wat droom wasen is gebrokenop de trap van het lichaam,in de diepe zucht, in de vreugde.Ik zocht je in woorden die nog wachten,in de winter die langer is dan de tijd,in de as van de liefde,in de kou van de eenzaamheid,in mijn hand, in mijn broekzak, in mijn huid.Ik zocht jeen heb je niet gevon…

ZOALS ALLE MENSEN heb ik de meeste prijzen op deze wereldniet gewonnenheb ik de meeste boeken niet gelezener nog minder van geschrevenheb ik de meeste kinderen niet gebaardde meeste mensen nooit ontmoetde meesten niet eens gekustdat stelt mij voor vandaag gerustDe către De podcast over de mooiste gedichten

DIT Van alles wat ik schreefzijn dit het minste woorden.En tel ze na, het zijn ernog te veel: zelf houd ik vanmijn mond vol tanden,het aaien van dit blad, dewoordenschat van mijntwee handen, het stokkenvan mijn adem als ik zegdat ik je hier niet kanvertellen wie of wat ikvoor je ben, omdat papierme in de weg zit, en ikhet juiste woord niet ken.…

DE PROFUNDIS Hadden wij nimmer nog zwanen gezien,zòuden wij hen op het water ontwaren,o, wij zouden van vreugde vervaren-lachen en schreien misschien. Hadden wij nimmer nog zwanen gezien,vlogen zij òver met ruisende slagen,o, wij zouden dit duister verjagen-eindelijk bevrijd zijn misschien.De către De podcast over de mooiste gedichten

EB Ik trek mij terug en wacht.Dit is de tijd die niet verloren gaat:iedre minuut zet zich in toekomst om.Ik ben een oceaan van wachten,waterdun omhuld door 't ogenblik.Zuigend eb van het gemoed,dat de minuten trekt en dat de vloeddiep in zijn duisternis bereidt.Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?…

EINDAUGUSTUSWIND (derde gedicht) Ik heb mij nu zo luid tot u gerichtdat uw zwijgen is gaan klinkennaar de stilte in een bladstil bosnadat er 's nachts uit een tenteen kind geroepen heeft en het washet mijne niet. Ik twijfel nietaan uw bestaan zo lang u tot mijzwijgt. Het is aan mij, u laat mij vrijom uit uw echoënde stilte op te staan.…

CREDO ik geloof in een rivierdie stroomt van zee naar de bergenik vraag van poëzie niet meerdan die rivier in kaart te brengenik wil geen water uit de rotsen slaanmaar ik wil water naar de rotsen dragendroge zwarte rotswordt blauwe waterrotsmaar de kranten willen het anderswillen droog en zwart van koppen staanwerpen dammen op en dwingenrechtsomkee…

GENESIS Het was de zesde dag. Adam stond klaar.Hij zag de eiken met hun volle greep in het niets. Macht is een kwestie van vertakkingen.Hij had de bergen gezien, opbergruimtes vanalleen maar zichzelf, hoge leegstaande kelders.En herten. Met poten zo dun als stethoscopenstonden ze te luisteren aan de borst van de aarde,en zodra ze iets hoorden, liep…

NIETS DAT ZEGT Zeg iets, zeggen ze nadien allemaal.Mij had hij gevraagd wat wilje dat ik zeg dat het nietecht de sterren zijn maar lichtdat er nog langer over doettot hier tot waar wij staan dathet niet echt staan is waar wijstonden maar wankelen rondom de zon dat het niet echtjij is en niet ik, niet wij maareven wachten op verdwijnen ofdat ik echt…

DAGLICHT Uit chaos van lakens envoorgevoel opgestaan, gordijnenopen, de radio aan, wasplotseling Scarlattiheel helder te verstaan:Nu alles is zoals het is geworden,nu alles is zoals het iskomt het, hoewel, misschienhoewel, tenslotte nog in orde.De către De podcast over de mooiste gedichten

AAN GENE ZIJDE De stad sluipt door een schemering van misten boten varen doelloos door de grachtenzo wijlen dromen in de lange nachtenwanneer de ziel de dag heeft afgewist.Als alle dingen sterven aan de stilteen ’t buigzaam hart zijn eigen weg kan gaanin d’oude catacomben leert verstaanwat liefde is, ontdaan van liefdes kilte.De stad weerkaatst vee…